METODY PRACY
METODY PRACY
Podczas zajęć z dziećmi w naszym żłobku wykorzystujemy różnorodne elementy metod i form pracy dostosowane do możliwości rozwojowych dzieci i ich indywidualnych potrzeb. Stosujemy je, aby rozwój dziecka przebiegał prawidłowo, harmonijnie i wielostronnie.
METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE
Ideą tej metody jest posługiwanie się ruchem, jako narzędziem wspomagania rozwoju psychomotorycznego dziecka. Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
METODA OPARTA NA ZABAWACH INTEGRACYJNYCH (WG KLANZA)
Są to zabawy ruchowe, które pozwalają dzieciom odnaleźć się w grupie, czerpać radość z ekspresji ruchowej połączonej z muzyką. W trakcie zajęć wykorzystujemy chustę animacyjną jak i odpowiednio uproszczone kroki taneczne. Często włączamy także zabawy relaksacyjne połączone z rozładowywaniem napięcia poprzez ruch.
METODA PEDAGOGIKI ZABAWY
Polega na wykorzystaniu w procesie dydaktyczno-wychowawczym różnych zabaw w celu integracji dzieci. Na zajęciach prowadzonych metodami pedagogiki zabawy obowiązują zasady: dobrowolności, wielopoziomowości komunikacji, uniknie rywalizacji.
BAJKOTERAPIA
Bajki dostosowane są do potencjału rozwojowego dziecka, wyzwalają jego twórczość i zapewniają poczucie bezpieczeństwa. Każda nasza bajka i opowieść opiera się na elementach znanych dzieciom, przygotowanych w odniesieniu do danej sytuacji terapeutycznej czy dydaktycznej i zawiera tyle bodźców wielozmysłowych, by umożliwić maluszkom odnalezienie się w niej.
METODA OPOWIEŚCI RUCHOWEJ J. C. THULIN
Metoda ta polega na tym, że nauczyciel przez odpowiedni dobór tematu wymyślonego przez siebie opowiadania, działa na wyobraźnię dziecka, skłaniając je odtwarzania ruchem treści opowiadania, przedstawiania różnych sytuacji, zdarzeń, sposobów poruszania się zwierząt, itp. Opowiadanie musi opierać się na zasadach wszechstronności ruchu, stopniowania wysiłku i zmienności pracy mięśniowej. Można zaproponować następującą tematykę opowiadań: Wyjeżdżamy na wakacje, Zwiedzamy ZOO, Spacer po lesie itp. .
METODA EKSPRESJI RUCHOWEJ CARLA ORFFA
Głównym celem tej metody jest wyzwolenie u dzieci tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej. Polega na twórczym obcowaniu z muzyką, realizującym się w różnych formach ruchu i tańca, w śpiewie, mowie, grze na instrumentach muzycznych, pantominie. Taka aktywność prowadzi do intensywnego rozbudzania wyobraźni i wrażliwości muzycznej.
METODA RUCHOWEJ EKSPRESJI TWÓRCZEJ RUDOLFA LABANA
Metoda Rudolfa Labana nazywana jest także metodą improwizacji ruchowej. Daje możliwość podejmowania ruchu zgodnie z własną inwencją twórczą, fantazją, doświadczaniem. U podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka. Pozwala ona na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji jak: ćwiczenia muzyczno-ruchowe, zabawy, taniec, opowieść ruchowa, inscenizacja, improwizacja ruchowa. W metodzie uwzględnia się łącznie ruchu z muzyką i rytmem i dlatego często przy realizacji zadań wykorzystuje się instrumenty perkusyjne.
KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA PAULA DENNISONA
Metoda ta zwana też gimnastyką mózgu polega na prostych ćwiczeniach fizycznych opracowanych w taki sposób, aby zintegrować pracę mózgu i ciała. Kinezjologia Edukacyjna pomaga poprzez ćwiczenia, na poprawę wzroku, pamięci, rozumienia, koordynacji i podstawy.
METODA AKTYWNOŚCI WEDŁUG M. & CH. KNILLÓW
Metoda ta podobnie jak metoda W. Sherborne może być kluczem do każdego dziecka, bez względu na jego możliwości i stan psychofizyczny. Atutem tej metody jest wykorzystywanie zabawy w połączeniu z muzyką i ruchem. Ćwiczenia te pobudzają całą sferę sensomotoryczną dziecka, rozwijają jego procesy poznawcze, a także usprawniają koordynację pomiędzy układem nerwowym, a mięśniowym.
METODA GIMNASTYKI RYTMICZNEJ A. I M. KNIESSÓW
Ma na celu kształtowanie i rozwój fizyczny dziecka poprzez ruch, muzykę, zastosowanie oryginalnych przyborów. W metodzie tej główny nacisk kładzie się na ruch. Rola nauczyciela polega na demonstracji ruchu i wzbogaceniu go muzyką, instrumentem perkusyjnym oraz przyborami. Główny tok zajęć polega na naśladownictwie ruchu prowadzącego. Ważną rolę w metodzie Kniessów spełniają przybory do ćwiczeń ruchowych, przybory do wytwarzania dźwięków. Stosowane są nietypowe przybory w większości przypadków zrobione własnoręcznie przez dzieci.
METODA AKTYWNEGO SŁUCHANIA MUZYKI WG BATII STRAUSS
Dzieci słuchają utworu i wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc albo proste ruchy taneczne wg wskazówek opiekuna. Aktywne słuchanie ma na celu przybliżenie muzyki klasycznej, uwrażliwienie na nią. Dzięki tej metodzie dzieci kształtują swoją wyobraźnię dźwiękową.
METODA POLISENSORYCZNEGO ODDZIAŁYWANIA NA JEDNOSTKĘ
Każdy człowiek lepiej przyswaja nową wiedzę o świecie, jeśli zostaje ona przekazana w sposób wykorzystujący naraz jak największą ilość zmysłów. Dlatego prezentując dzieciom nowe wiadomości staramy się nie tylko pobudzać ich zmysł wzroku, czy słuchu, ale także dotyk, węch i smak. W ten sposób dzieci mają możliwość całościowego poznania świata, wykorzystując, zdobyte na zajęciach, wielozmysłowe doświadczania dotyczące np.: pór roku, świąt czy zjawisk atmosferycznych oraz odpowiadających im zapachów, wrażeń wzrokowych, dotykowych, słuchowych czy smakowych.
METODA DOBREGO STARTU MARTY BOGDANOWICZ
Założeniem Metody Dobrego Startu jest jednocześnie rozwijanie funkcji językowych, wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinetycznych (czucie ruchu) i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno- motorycznej. Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania. Usprawnianie w tym zakresie, jak również kształtowanie lateralizacji (ćwiczenia ustalania ręki dominującej) i orientacji w prawej i lewej stronie ciała jest wskazana dla dzieci przygotowujących się do nauki czytania i pisania.
W naszej pracy wykorzystujemy również techniki relaksacji:
TECHNIKA RELAKSACJI WG EDMUNDA JACOBSONA
Technika relaksacji w wersji dla dzieci polega na wykonywaniu przez nie celowych ruchów wymagających przeplatania dwóch stanów: napinania i rozluźniania mięśni w czasie zabawy i nazwano zabawą słabego i silnego. Schemat ćwiczeń obejmuje kolejno: ręce, nogi, mięśnie tułowia, szyi oraz twarzy. Można wprowadzić przy tym postacie z bajek, opowiadań itp.
RELAKSACJA OPARTA NA TRENINGU AUTOGENNYM WG A. POLENDER
To metoda oddziaływania na własny organizm i życie psychiczne polegająca na wyzwalaniu w sobie reakcji odprężenia i koncentracji oraz stosowania autosugestii. Dzieci słuchając opowiadania nauczyciela np. o zmęczonym misiu, identyfikują się z nim naśladują go poddając się sugestii zawartej w słowach prowadzącego.
Opracowały opiekunki MZŻ
